تک چشم

 همیشه زلال‌ترین آب‌ها از تاریک‌ترین اعمال اعماق خاک بیرون آمده و مردمان خود را سیراب می‌کند.

تصور کنیم کودکی یتیم در عمق جنگل‌های هیرکانی تالش، استقلال ذهنی خود را طوری در خردسالی بیابد و ذهن خود را بر اساس مطالعه در تنهایی رشد دهد و تکامل خود را در طبیعت خشن آنجا به‌قدری متبحرانه به سرانجام رساند که در اوان جوانی یک‌تنه با خرافاتی مبارزه کند که همه ساکنین روستایش عقل و درایت خود را به آن موهومات باخته‌اند.

می‌بینیم که وی به جای مادر، جنگل، به جای پدر، کوهستان و به جای دوستان، سگ‌های گله‌اش را آموزگاران خود قرار داده تا در اوج جوانی طوری اعتماد سازمان مراتع و آبخیزداری را جلب کند که برای حفظ گونه‌های در حال انقراض دست به دامنش شده و سلاح جنگی در اختیارش گذارند.