فنون بازیگری در تئاتر و سینما

نمایشنامه و فیلمنامه تا زمانی که روی صحنه و جلوی دوربین نیامده اثر هنری تمامی نیست؛ هنرپیشه است که به چهره‌های نمایشنامه و فیلمنامه جان می‌بخشد.اما کار هنرپیشه هم با استعداد صرف تمام نمی‌شود؛ در کارهنر “آموختن” هم شرط است و در کار هنرپیشگی دو بستر کلی پیشروی بازیگر است: یکی صحنۀ نمایش و دیگری جلوی دوربین. آنچه در اولی اهمیت دارد: طرز عمل در اوضاع متفاوت، شروع کردن از خود، صدای بازیگر، اشاره‌ها و حرکت‌ها و حالت‌ها، پوشش ظاهری، ریتم و سکوت و تسلط بر نفس و تماشاگران است. و آنچه در دومی مهم است: دوربین و فیلم‌بردار و نمای درشت و نمای نزدیک و برش و صدا و دوبله است. بازیگری در نمایش با بازیگری در سینما، اگرچه فی‌نفسه یکسان است، در فنون با آن فرق دارد. هنرپیشۀ موفق کسی است که فنون هردو را بداند و خود را در هردوصحنه محک بزند.