کتاب اوپشی دوپشی کلاس اولی می‌شود

در بخشی از کتاب آمده است:
– سلام! این کتاب است؟ شما کتاب می‌خوانید؟
دخترهـا سرشـان را بـالا گرفتنـد: «سـلام! تو کی هسـتی؟ چـه موهای بامـزه‌ای! کلاهـت را از کجـا خریـده‌ای؟ وای شـنلش چقـدر خوش‌رنـگ اســت! نــگاه کــن چشــم‌هایش رنــگ عســل اســت!» اوپشی‌دوپشــی گفــت: «اســم مــن اوپشی‌دوپشــی اســت. مــن هــم می‌خواهــم کتــاب بخوانــم. بــرای همیــن از آن طــرف کوه‌هــا تــا اینجــا آمــده‌ام.» دخترهــا بــا تعجــب بــه همدیگــر نــگاه کردنــد: «تــو تنهایــی؟ بابــا مامانــت کجــا هســتند؟ چــرا مدرســه پشــت کــوه نرفتــی؟» اوپشی‌دوپشــی گفــت: «مــن بــا پدربــزرگ زندگــی می‌کنــم. تــوی یــک کلبــه کهنــه کــه درش سـوراخ اسـت و نزدیکـش هـم هیـچ مرتسـه‌ای نیسـت! راسـتی مرتسـه بــه چــه دردی می‌خــورد؟»…