کتاب شاه ریچرد سوم

ارتباط میان هنر و تاریخ به‌حدی درهم‌تنیده و پیچیده است که نمی‌توان مرز روشنی میان آن‌ها ترسیم کرد. آثار هنری فراوانی هستند که بازنمایی تاریخ را رسالت خود قرار داده‌اند و چنان هنرمندانه این مسئولیت را بر دوش کشیده‌اند که گویی تاریخ را با خود به دوش می‌کشند. یکی از نمونه‌های بارز آن، تصویر رایج از حضرت مسیح است—با موهای بور و چشمان آبی و دو انگشت به‌سوی آسمان. تصویری که در ذهن بسیاری از مؤمنان مسیحی، به عنوان نماد اتصال به انرژی لایزال و مقدس جای گرفته، هرچند با چهره واقعی مسیح که به‌احتمال زیاد فردی رنگین‌پوست از خاور نزدیک بوده، تفاوت آشکاری دارد.

این دو، یعنی هنر و تاریخ، هرچند ماهیتی متفاوت دارند—تاریخ گزارش‌گر گذر زمان است و هنر، آفریننده‌اش—نمی‌توان از تأثیر متقابل و دائمی‌شان چشم پوشید. نمونه‌هایی نظیر آنچه شکسپیر از ریچارد سوم ارائه می‌دهد، موید همین تاثیر متقابل‌اند. تصویر ادبی او از پادشاهی بی‌رحم و جاه‌طلب که برای دستیابی به قدرت از هیچ جنایتی ابا ندارد، فراتر از منابع تاریخی چون هلینشد است و چهره‌ای خاص و اغراق‌شده از این شخصیت تاریخی خلق کرده است.