کتاب چشم به راه مادر

در بخشی از کتاب آمده است:
شنی که چشمانش پر از اشک شده بود، گفت:
«اگر مادرم بیاید ببیند من نیستم، نگران می‌شود.»
قرمزی برگشت به پشت سرش نگاه کرد.
خورشید داشت غروب می‌کرد و بادی می‌وزید که لابه‌لای برگ‌ها هوهو می‌کرد.
قرمزی گفت: «من می‌مانم پیشت تا مادرت بیاید.»