کتاب کشف المحجوب

کتاب «کشف المحجوب» در ادب فارسی نام دو کتاب مهم و مشهور است که یکی نوشتۀ ابویعقوب سجستانی است و دیگری (همین کتاب) نوشتة ابوعثمان هُجویری.

«کشف المحجوب» هجویری تألیفی به فارسی و در عرفان است. هجویری ( ؟ ـ 470ق.) این اثر را در پاسخ به پرسش‌های دوستی دربارۀ طریقت تصوّف و کیفیت مقامات و معاملات آن نوشته است. تأثیر کتاب هایی چون «اللمع» و «رسالة قشیریه و طبقات سُلَمی» در این کتاب نشان می‌دهد هجویری آن آثار را دیده بوده است و گویا می‌خواسته است که دایرة‌المعارفی از معارف صوفیه تدوین کند. بعضی این کتاب را قدیم ترین اثر منظّم و مضبوط در اصول تصوّف می دانند. سرگذشت شماری از مشایخ، معرفی فرقه‌های صوفیه و آداب ایشان، مباحث سماع و بیان چندی از اصطلاحات عرفانی در شمار مهم‌ترین مسائل کتاب است. بهترین تصحیح علمی ـ انتقادی این کتاب همین چاپ محمود عابدی است که جایزۀ کتاب سال را نیز دریافت کرده است.