دختران آفتاب

دختران آفتاب اگرچه داستان است، در واقع تحقیقی روان‌شناختی و جامعه‌شناختی و فرهنگی و دینی دربارۀ زنان است. دختران آفتاب خواسته است که زن و منزلت و شخصیت و هویت او را بشناساند؛ به خودش، به مَردَش، به جامعه‌اش، و به تاریخ گذشته و سرنوشت آینده‌اش؛ همان‌گونه که هست و همان‌گونه که باید باشد و همین‌گونه است که او را از طفیلی مرد بودن می‌رهاند و نشان می‌دهد که در عین زن بودن هیچ از مراتب و کمالات انسانی کم ندارد. همسفران دختران آفتاب به سرمنزل تفکری می‌رسند که انسان را می‌بیند و اعتبار می‌بخشد؛ خواه زن باشد خواه مرد. سرمنزل مقصود دختران آفتاب دامان پرمهر و محبت مادری است که سرچشمۀ همۀ نیکی‌هاست. مادری که فاطمۀ خوبی‌هاست و زهرۀ روشنایی‌ها.
در مقدمه چاپ چهاردهم این کتاب آمده است:
این کتاب بنا دارد به بهانۀ روایت سفر دسته جمعی گروهی از دختران جامعه‌مان، گزارشی داشته باشد از پرسش‌ها و دغدغه‌های دختران ایرانی. تلاش می‌کند راهی بیابد برای پاسخ‌گویی به برخی از این پرسش‌ها، نه در قالبی خشک و یک‌سویه، بلکه در فضایی عقلانی و پر حس و حال.
دختران آفتاب تمرینی است برای گفت و گوی جمعی. اینکه جوانانی از قشرهای گوناگون با خاستگاه‌های متفاوت اندیشه‌ای و با سلایق متفاوت بنشینند کنار یکدیگر و آزادانه دغدغه‌شان را به اشتراک بگذارند تا گامی دیگر به ساحت حقیقت نزدیک شوند.
دختران آفتاب با انتخاب شکلی از داستان‌های آموزشی به نام «مقاله داستان»، این محدودیت را می‌پذیرد که مسئله‌اش فقط جذابیت و کشش داستانی نباشد و این مسئولیت را بیشتر به طراوت و تازگی اندیشه‌هایش واگذار کند.
همچنین این کتاب توسط رهبر معظم انقلاب تقریظ شده که در ادامه متن تقریط را از نظر می‌گذرانید:
پس از نزدیک سه سال توانستم در این روزها-ایام شهادت حضرت زهرا(سلام‌الله علیها)- این کتاب را بخوانم. در میان کتاب‌های داستانی که هدفش طرح مسائل فکری است، این بهترین کتاب از نویسنده‌ای ایرانی است. طرح کلی داستان و درون مایه‌های داستانی آن خوب و شیرین است. حرف‌ها هم قوی و منطقی است.
اتفاقاً پیش از این، کتابِ … را خوانده‌ام. آن قوی‌تر است. ولی باتوجه به برخی ملاحظات )عمدتاً بهره‌برداری نکردن از عامل جنسی در کتاب حاضر) در این کتاب، هنر بیشتری به کار رفته است. باید ترویج شود. تنها نقطه ضعف آن ذکر مشخصات استادِ فاطمه است در فصل آخر کتاب. (روزهای نیمه خرداد 87)
امیرحسین بانکی‌پورفرد متولد 1349 در اصفهان است. او تحصیلات حوزوی را در 1361 شروع کرد و در سال‌های 1366 و 1367 در جبهه ـ قرارگاه صراط‌المستقیم ـ حضور یافت. سال 1376 از دانشگاه تربیت ‌مدرس با کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل و بعدتر عضو هیئت‌علمی دانشگاه اصفهان شد. سپس در دانشگاه علامه‌طباطبایی تحصیلات دکتری خود را به اتمام ‌رساند. او که در اصفهان، یک مربی نام‌آشنایِ فرهنگی شناخته‌شده ‌است در 1398 نمایندگی مردم اصفهان را در مجلس یازدهم به عهده گرفت و در 1400 از سوی مقام معظم رهبری به‌عنوان عضو حقیقی شورای‌عالی انقلاب فرهنگی انتخاب شد. فعالیت‌های او در همۀ سوابق اجرایی، پژوهشی، تألیفی و حتی سیاسی در حوزه‌های جوانان، ازدواج، خانواده، جوانی جمعیت و انقلاب اسلامی بوده است. اثر پیش‌رو، روایتگر اندیشه‌ای است که انسان را می‌بیند و اعتبار می‌بخشد، خواه زن باشد، خواه مرد؛ اندیشه‌ای که سر منزل مقصود آن، دامن پر مهر و محبت مادری است.
کتاب دختران آفتاب او با مرقومۀ مقام معظم رهبری حیات و روح جدیدی گرفته است.